Brielle / Voorne aan Zee (Zuid-Holland)
Gisteren in Voorne aan Zee geweest. Dit is niet een verslag van een uitgebreide kennismaking met de gemeente. Toch wil ik het wapen van Voorne aan Zee dat begin dit jaar in gebruik is genomen niet onthouden. Het valt te begrijpen dat niet iedereen de esthetische waarde hiervan even hoog schat.
De tocht ging voornamelijk naar één kerk in Brielle voor de Martelaren van Gorcum. De nationale bedevaart ging naar Brielle waar de Martelaren van Gorcum in tijdens de Reformatie in een schuur zijn opgehangen.
De dag begon vroeg, om 6 uur ging de wekker zodat we om 7 uur vanaf de kerk konden vertrekken. We vertrokken in eerste instantie met een groep van vijf mensen waar gedurende de rit nog drie mensen bijkwamen. Naar Brielle is een mooie fietstocht van zo'n 32 kilometer. In de hitte van de dag was zeker de terugweg een flinke inspanning.
De rit naar Brielle ging eerst over Rijswijk, Delft en dan door het mooie platteland van Zuid-Holland naar Maassluis om vanaf daar de fietsveer naar Rozenburg te pakken. Tijdens de rit kon ik goed bijpraten met de mensen die ik al goed kende en kennismaken met de medefietsers die ik nog niet kende. Ondertussen namen we genoeg tijd om even rustig te zitten en bij het veer zorgde een vriendelijke parochiaan die met een camper achter ons aanreed gelukkig voor koffie. Alleen ging de veer al snel en we hadden al één laten gaan dus na een koffie ingeschonken te hebben gingen we snel door naar Rozenburg. Vanaf daar doorgefietst naar Brielle en de bedevaartskerk voordet de Martelaren van Gorcum.
In Brielle kwamen we samen met veel parochianen vanuit het hele land, die veelal met bussen naar Brielle waren gekomen. Na een fijne koffie en het begroeten van bekenden begon de Pontificale Mis met bisschop Van den Hende en geconcelibreerd door vele priesters, waaronder Vader Nicolai van de Grieks-katholieke kerk. De hele kerk zat bomvol. De Mis was plechtig en uiteraard met veel aandacht voor de Martelaren van Gorcum. Die Martelaren die juist zijn gestorven vanwege hun trouw aan de Eucharistie. Juist dan de Eucharistie in alle vrijheid kunnen vieren is extra bijzonder. Overigens is in dezelfde kerk op een schilderij van de Martelaren óók een protestantse dominee afgebeeld die in die tijd gestorven is vanwege zíj́n geloof. Martelaren en zondaars zijn op veel plekken te vinden.
Na de Mis was er tijd om bij te praten. Realiserend dat een rozenkrans voor het rozenkransgebed handig kan zijn, heb ik met de rozenkrans meteen een mooie herinnering aan de dag gekocht. Deze heb ik door onze pastoor laten inzegenen. Toen ik realiseerde dat ik de bisschop ook kon vragen om een voorwerp te zegenen, heb ik gevraagd of hij het kruisje dat Heit en Mem hebben gegeven met mijn Vormsel ook kon zegenen. Erg mooi om hiervoor nu een bisschoppelijke zegen te hebben!
Daarna gingen we het rozenkransgebed in. Een hele fijne repetitieve vorm van gebed! Dit gebed werd afgesloten met een Akathist die gedeeltelijk in het Oekraïens werd gehouden door vader Nicolai. De Akathist was ter ere van Maria. De Akathist komt vooral in de oosterse Christelijke traditie voor. Een erg mooi teken van verbinding tussen onze kerk en de Oekraïeners!
Na wederom buiten met elkaar gesproken te hebben werd de Kruisweg gelopen rond het Martelarenveld achter de kerk. Hierbij wordt stilgestaan bij de veertien statiën van het lijden en sterven van Christus, telkens met een overweging. Een heel indrukwekkende manier om hierbij stil te staan die ook altijd op Goede Vrijdag wordt gehoudem.
Hierna volgde wederom een moment waarop we met elkaar konden spreken buiten voor de Plechtige Vespers en de processie naar het Martelarenveld plaatsvond. Tijdens de Vespers, het traditionele avondgebed, werden in beurtzang de psalmen gereciteerd. Hierna was een korte stille aanbidding van het Heilig Sacrament waarna we zingend in processie naar het Martelarenveld gingen. Hier vormden we zingend een erehaag voor de vaandels, de relieken en uiteraard voor het Sacrament. Nadat het Sacrament op het altaar in het midden van het Martelarenveld was geplaatst ontvingen we de Pelgrimszege en sloten we zo een intensieve dag van aanbidding af.
Hierna volgde uiteraard nog de terugweg. De groep fietsers was enigszins uitgedund maar we konden nog met een mooie groep op pad gaan. Met volgens mij een lichte omweg door het prachtige Brielle kwamen we aan bij de veer van Rozenburg. Hier wachtten we even tot de veer weer aan onze kant was om ons over te zetten. In Maassluis aten we vervolgens nog een fijne maaltijd, aangezien de tocht in de warmte te zwaar was om in één keer te doen. Hierna zetten we de route door het prachtige Zuid-Hollandse platteland voort. In Delft merkte iemand op dat ik moe begon te worden, dus daar hebben we toen een drankje op het terras gedaan. Uiteindelijk nam ik in Rijswijk afscheid van de groep om niet teveel om te hoeven fietsen. 's Avonds kwam ik toen 21:39 weer thuis aan. Het einde van een gezellige dag vol van aanbidding. Moe, maar voldaan.