Goirle (Noord-Brabant)

Deze blog gaat over mijn ontdekkingstocht door de gemeente Goirle. Eerdere blogs zijn allemaal op de dag zelf geschreven, maar gisteravond was ik moe en besloot ik maar te gaan slapen in plaats van een blog te schrijven.

Goirle

Goirle is een gemeente net ten zuiden van Tilburg tegen de Belgische grens aan. Bij de herindelingen was er even sprake van dat Goirle samengevoegd zou worden met Tilburg, wat gezien de ligging van Goirle pal tegen Tilburg aan ook niet heel gek was geweest. Voor 1803 hoorde Goirle ook al bij Tilburg, maar toen zijn beide gemeentes van elkaar gescheiden. Bij de herindelingen bleef Goirle echter zelfstandig en kwam ook Riel bij de gemeente te horen.

Goirle kent veel bossen en heide in de omgeving, de heide en bossen lopen ruim tot in België. Het is er dus erg fijn wandelen, vooral als je niet ook in de verte de donder hoort. Tot zo ongeveer in de jaren '60 kende ook Goirle veel textielfabrieken. Deze zijn nu allemaal gesloten en ook de restanten hiervan zijn niet meer echt zichtbaar.

Mijn reis naar Goirle begon al op vrijdag. Een vriend van mij trouwde er, in een tent midden in de weilanden van Goirle. Hier had het bruidspaar een camping bij georganiseerd waar ik na het prachtige huwelijksfeest ben blijven slapen. De regen die in de nacht al veel viel (en waardoor nu een tent in mijn woonkamer staat te drogen), bleef de rest van de dag toch ook wel aanwezig.

's Ochtends vroeg was ik dus al in Goirle en na het ontbijt ben ik richting Goirle gewandeld door de akkers van Goirle. Aangekomen in Goirle zag ik bij het bedrijventerrein al een eerste bezienswaardigheid: Palen in een Phi-patroon die een uitkijkpunt vormen. Hiermee wil de kunstenaar een rustpunt vormen en de gevarieerdheid van de omgeving tonen.

Verder doorgelopen kwam ik bij de Sint-Johannes Onthoofdingskerk en ook enkele andere mooie gebouwen daar in de omgeving. Na een kopje koffie nog wat verder het dorp in liep ik door richting de Fraterstuin. Dit was tot nog niet zo lang geleden een plek waar vooral de fraters studeerden, maar nu is het een plek voor alle mensen geworden. Wat me wel opviel bij beide plekken is dat Goirle waarschijnlijk een behoorlijk rijke geschiedenis heeft (er zijn heel veel mooie oude gebouwen), maar dat er heel weinig wordt gedaan om deze geschiedenis ook in de openbare ruimte te vertellen.

Hierna doorgelopen naar museum heemerf "De Schutsboom" van de heemkundige kring van Goirle De Vyer Heertganghen.Het was openmonumentendag, dus ik kon hier ook binnenkijken en met allerlei mensen kletsen. Allereerst kwam ik in een prachtig nagebouwd huisje van zo rond 1700. Hier vertelde een zeer enthousiaste en betrokken vrijwilliger mij over de geschiedenis van de textielfabrieken, de vele weefgetouwen bij mensen thuis en hoe eigenlijk sommige elementen in het huisje naar zijn smaak nog veel te luxe waren. Gewone mensen hadden niet de luxe om overbodige spullen te bewaren, dus zodra ze vervangen waren werden de oude spullen vrijwel meteen verkocht. Daarna in het museum dat erbij zit gekeken. Hier liet dezelfde vrijwilliger mij vooral rond de prehistorie veel zien. Onder andere verschillende potten die niet met de grootst mogelijke archeologische zorg zijn behandeld toen ze in de twintiger jaren werden opgegraven. Daarnaast ook gekeken naar de vijf grafheuvels die in de heide in de buurt liggen en waaraan je dus kunt zien dat hier al heel lang bewoning is.

Toen de vrijwilliger weg moest om met iemand anders te spreken, werd ik door een andere vrijwilliger aangesproken. Diegene vroeg waar ik vandaan kwam en hoe ik in Goirle terecht kwam. Hierop vertelde ik over de bruiloft de dag erna toen een ander opeens precies wist wie er getrouwd waren. Diegene was relatief verre familie en had bijvoorbeeld een hele goede band met de oma van één van de bruidegommen en hielp deze oma veel. Dit betekende dus eigenlijk vooral dat ik hierna uitgebreid heb verteld over deze bruiloft en hierna kon ik bij de Brabantse gastvrijheid proeven. In de schuur waar een foto-expositie was, kwamen we ook nog de oom en tante van één van de bruidegommen tegen. Daar ging het gesprek dus wederom vooral over de bruiloft een dag ervoor. Na uitgebreid koffie te hebben gedronken, ging ik nog eventjes in de heemtuin kijken en kort naar de molen lopen voordat ik verder ging en mijn tocht over de heide maakte.

De tocht over de heide richting Riel stelde zeker niet teleur, maar was wel een beetje beangstigend. Het regende al zonuendan behoorlijk, maar gelukkig had ik een goede jas aan: van een Noors bedrijf dat kabeljauw kweekt en dat een andere naam kreeg en daardoor jassen overhad. De jas was daarmee erg geschikt voor de weersomstandigheden! Toen ik net vol op de heide was, hoorde ik zware donderslagen en toen wist ik niet hoe verstandig ik was geweest (ik maakte alvast plannen als op de grond gaan liggen zodat je laag bent en zo), maar kon ik ook niet echt meer teruglopen. Aan de andere kant wisselde het weer telkens heel snel, hierdoor kon ik over dezelfde heide lopen in de volle regen en met een mooi zonnetje erbij.

De heide zelf begint met een bos waar je doorheen wandelt wat op een gegeven moment overgaat naar een echt heidegebied. Hierdoor krijg je een heel afwisselend en prachtig landschap te zien! Het doel was om via de grafheuvels te lopen. Deze grafheuvels zijn van zo'n 2000 jaar voor Christus en werden in 1935 opgegraven en bijvoorbeeld door de palenkrans er weer omheen te plaatsen zijn deze grafheuvels gereconstrueerd. Deze grafheuvels zijn heel indrukwekkend, alleen begon het net toen ik bij de grafheuvels was écht te stortregenen dus heb ik er niet heel lang en uitgebreid erbij stilgestaan. Voor ik snel verder liep heb ik wel nog een foto genomen!

Aan de andere kant van de heide bij Riel aangekomen, ging ik kijken wanneer de bus zou aankomen. Als de bus vrij snel was gekomen, was ik meteen daarmee naar Tilburg gegaan en had ik Riel vanuit de bus bekeken. Alleen zou het nog zo'n 50 minuten duren. Na een dag met een redelijk zware tas door de regen gelopen te hebben, verzamelde ik toch nog mijn energie om nog even naar Riel te lopen. Hier was vanwege openmonumentendag de kerk geopend en hier was een fototentoonstelling te zien over het verenigingsleven van Riel.Wel waren ze eigenlijk al gesloten, dus had ik niet heel veel tijd om te kijken. De Rielse Kaaien heb ik helaas niet kunnen zien.

Hierna ben ik met de bus naar Tilburg gegaan waarvandaan een rechtstreekse trein naar Den Haag reed. Ondanks of juist dankzij de regen heb ik er een mooie dag van gemaakt!.