De Wolden (Drenthe)

Zoals aangekondigd in mijn post over Leiden nu ook mijn stukje over gemeente De Wolden. Een week nadat ik de gemeente heb bezocht. Dit is een gemeente die ligt tussen Meppel en Hoogeveen. Net als veel Drentse gemeenten kent ook deze gemeente veel groen en ruimte.

Kortgeleden zijn vrienden van mij in deze gemeente komen wonen, in het dorpje Koekange. Het bezoek aan deze gemeente was vooral ook een bezoek om weer even met ben bij te praten en te kijken waar zij terecht zijn gekomen. Hiervoor ben ik op vrijdag al naar Koekange gegaan, waardoor we de volgende dag vroeg op pad konden gaan.

Op vrijdagavond kwam ik dus aan via Hoogeveen waar ik werd opgehaald met de auto. Eerst reden we snel naar de supermarkt in Hoogeveen om daarna naar Koekange te rijden. Hier bekeken we natuurlijk eerst uitgebreid het huis waar mijn vrienden ingetrokken waren: voor een Randstedeling een zeer groot huis met een grote tuin. Iets waardoor je meteen weer gaat twijfelen over de vraag of je wel in de Randstad moet willen wonen...

Nadat we het huis hadden bekeken zijn we een wandeling door Koekange en het groene gebied eromheen gaan maken. Koekange is een lintdorp, een dorp langs een hele lange weg, gevormd door de veenafgravingen voor turf. Daartegenaan is vrij recent een woonwijk aangebouwd, zodat het nu ook iets meer een kern heeft. Koekange is een fijn rustig dorp waar ook de buren elkaar goed kennen. Mijn vrienden kenden in ieder geval hun buren al en wisten waar zij zich mee bezighielden.

Bij deze wandeling liepen we onder andere langs een mooie kerk, eigenlijk net buiten het dorp, gebouwd in 1834. Jammer genoeg was de kerk zelf niet open, want het interieur van deze kerk is grotendeels overgenomen uit de eerdere kerk die in 1331 was gebouwd. Aangezien het een lintdorp betreft verbaas ik me wel een beetje over de locatie: als de latere woonwijk er niet tegenaan was gebouwd, lag de kerk toch een behoorlijk eind van het dorp vandaan.

Verder zijn we doorgegaan met lopen langs de mooie weilanden om Koekange, langs wegen waar de auto's toch vrij snel rijden. En we liepen één van de vier kapsalons van Koekange bij langs voor we weer aankwamen in het huis. Daarna gingen we eten en spelletjes spelen.

De volgende ochtend moesten we alweer vroeg op pad om naar een high tea te kunnen gaan in de Witte Villa in Echten. Hiervoor was om 10:00 gereserveerd, want op andere momenten zat het al vol. De locatie was in een villa die grotendeels teruggebracht was in oude stijl waar het bedienend personeel in typisch Engels uniform rondliep. Zowel de thee als de zoetigheid hier was lekker en dit was dus heel gezellig.

Toen we de thee en zoetigheid ophadden wilden we kijken of we bij het Drents verhalenweekend langs konden gaan. De plekken waar we graag heen wilden waren echter al vol, dus last-minute kaartjes kopen lukte niet. Op zich heel interessant om te zien hoe goedbezocht de meeste activiteiten hier waren en dat veel activiteiten dan ook uitverkocht waren. Er lijkt dus ruimte te zijn om nog veel meer activiteiten in Drenthe te organiseren!

Hierna fietsen we weer naar huis. Waar we de heenweg langs de 'saaie', toch al heel mooie, route fietsten, fietsten we nu door het Echtenerzand en Koekangerveld. Een beetje om, maar wel recht door de bossen en langs de heide. Waar zulke routes door bijvoorbeeld de duinen rond Den Haag best wel druk zijn, kwamen we hier uiteindelijk zo'n drie, vier mensen tegen. Ondanks dat het gebied minstens zo mooi is!

Terug in Koekange hebben we bedacht wat we daarna zouden doen. Met mijn voorliefde voor streekmusea wilde ik dan graag naar museum De Wemme in Zuidwolde. Iets waar mijn vrienden me later die dag voor bedankten! Elk jaar wordt een ander thema uitgelicht en dit jaar werd onder de noemer 'Je kunt de pot op' de ontwikkeling van sanitaire voorzieningen getoond, vanaf de Hunnebeddenbouwers ('geen flauw idee, maar ze zullen vast iets bedacht hebben') via de publieke toiletten van de Romeinen naar de hedendaagse toiletten. Uiteindelijk een behoorlijk interessante tentoonstelling, helemaal opgezet door vrijwilligers.

Daarnaast kent het museum een wisselende tentoonstelling over handkarren. Ooit werden in Amsterdam de handkarren verzameld nadat die langzaam maar zeker uit het straatbeeld verdwenen. Vanwege geldgebrek werd deze collectie op een gegeven vanuit Amsterdam overgebracht naar een schuur in Zuidwolde. En toen historisch geïnteresseerden een museum in Zuidwolde wilden beginnen was die schuur een interessante plek. Zo is uiteindelijk een cultuurhistorisch streek- en handkarrenmuseum ontstaan in Zuidwolde.

Uiteindelijk konden we ook nog onder het genot van een kopje koffie (prijzen onder de twee euro!) op een bioscoopstoel plaatsnemen om naar allerlei korte filmpjes over toiletten te kijken. Zeker dus een aanrader om dit museum te bekijken. Licht willekeurig, maar daardoor juist erg leuk!

Vervolgens nog heel kort Zuidwolde ingereden om bij de bakker een turfkoek te halen voor de dag erop en hier heel even gekeken. Daarna teruggereden naar Koekange, nog wat spelletjes gespeeld.  Uiteindelijk nog samen gegeten en toen weer naar Den Haag gereisd.

Bij mijn bezoeken aan Drenthe merk ik dat ik langzaamaan verliefd wordt op deze provincie. Een erg afwisselend landschap, vriendelijke mensen, allemaal verborgen oude cultuur en altijd een bepaalde rust. Voor een plattelandsjongen die in een stad woont is die rust met toch de nodige afwisseling heel erg fijn!