Aalten (Gelderland)

Een heel mooie literaire vondst waar je begint met waar je eindigt en dan later schrijft wat er allemaal verder gebeurt. Voor een tweede keer dezelfde blog schrijven omdat er iets niet is opgeslagen... Je kunt veel leukere dingen bedenken. Wat een heel enthousiaste blog was, wordt nu misschien een wat bokkerige blog. Vergeef het me!

Ik kom het terug uit Aalten. Een hele mooie gemeente aan de grens met Duitsland. Ik kwam rond 12:00 aan en dus begonnen met twee broodjes met kaaskroket als lunch. Daarna doorgegaan naar het Nationaal Onderduikmuseum. In Aalten waren 2500 onderduikers en daarnaast ook nog 500 evacués vanuit Scheveningen. Op een bevolking van destijds zo'n 13.000 inwoners waren hier dus heel veel onderduikers. Het museum neemt je heel goed mee in het leven tijdens de oorlog. Het pand waarin het gevestigd was zowel een onderduikadres als een kantoor voor de Ortplatskommandatur. Daarnaast wordt je door alle heldhaftigheid geconfronteerd met de vraag wat je zelf zou doen. Dan realiseer je je dat je niet zomaar zelf heel heldhaftig zou zijn. In de rest van het museum was meer een standaard streekmuseum. Veel aandacht voor de start van de 80-jarige oorlog, de textielindustrie en het boerenleven. Zeker een mooi museum om naar toe te gaan!

Daarna nog even gelopen in Aalten. Onder andere de oude Helenakerk en de Synagoge bekeken. Helaas was de Helenakerk niet open, dit is van buiten in elk geval een hele grote indrukwekkende kerk die uit de middeleeuwen komt. De Synagoge komt uit de 19de eeuw. Na de Tweede Wereldoorlog waren telkens vaker niet genoeg mannen om de diensten te laten doorgaan en in 1984 is dit verkocht aan de Stichting Vrienden van de Aaltense Synagoge.

Hierna naar Bredevoort gefietst. Een klein vestingstadje met zo'n 1500 inwoners dat zichzelf neerzet als 'boekenstad', onder andere met een jaarlijks boekenfestival. Eerst naar de voormalige gereformeerde kerk gegaan waar nu een cultureel centrum voor onder andere tentoonstellingen is gevestigd. Ik was net op tijd voor de rondleiding langs een expositie van Michiel Zuidervaart (dorpsbewoner) en Pieter Post (woont ergens in de buurt). Veel abstracte kunst rond thema's als stoelen, neushoorns en vrouwenlichamen. Door de rondleiding kwam je hier toch behoorlijk in. Daarna koffie gedronken in het boekencafé dat er ook zat (dit zat bij de prijs in). Daar heb ik meteen een boek gekocht over technologie en democratie.

Daarna doorgegaan naar deel twee van de expositie in de voormalige Katholieke kerk. Deze is nu uit de eredienst gehaald. Hier zag ik onder andere degene die eerder een rondleiding gaf en de kunstenaar zelf. Met hen een praatje gemaakt, de kunstenaar vond het toch wel vreemd zo overal zijn eigen naam te zien. Erg leuk! Voor mij was het wel een vreemd gevoel om zo in een voormalige kerk te zijn, zeker omdat het altaar nu als expositieplek werd gebruikt voor wulpse vrouwen.

Daarna doorgegaan naar de Joriskerk. Deze kerk staat tegenover het atelier van de kunstenaar, dus die straat heb ik ook meteen bekeken. De Joriskerk zelf is een mooie, redelijk sobere kerk uit begin 17de eeuw. Door een voorportaal als stilteruimte kon de kerk bekeken worden. Nadat de Katholieke kerk gesloten was, is kunst naar deze kerk overgebracht. Ook wordt er vrij regelmatig een Oecumenische viering gehouden, waardoor je echt het gevoel van een dorpskerk krijgt. Het parochieblad ligt hier gewoon ook in de PKN-kerk. Erg mooi om te zien! Zo was er een mooi moment om even stil te zijn in de kerk.

Daarna doorgegaan naar de vestingwerken waar nu door vrijwilligers een mooie tuin wordt onderhouden. Naast een prachtige tuin, was hier ook een nagebouwde Lourdesgrot uit 1912 en een tuinhuisje uit de 19de eeuw. Alleen regende het, dus wilde ik hier niet te lang blijven. Ik ben maar gauw naar de lokale bierbrouwerij gegaan om daar even een alcoholvrij biertje te drinken.

Vervolgens op weg naar mijn fiets gegaan, toen ik nog een boekenkraampje zag waar je voor twee euro boeken kon kopen en het geld kon overmaken (er stond verder niemand bij). Hier onder andere de verzamelde werken van Kafka gekocht. Daarna de fiets gepakt en naar het station gefietst. Vervolgens zag ik de trein net wegrijden, dus heb ik een pizza bij Domino's gehaald. Daar kreeg ik de pizza net op tijd, zodat ik de trein kon halen terwijl ik lopend de laatste stukken pizza at.

Volgens mij laat Aalten wederom zien hoe rijk ons land is! Aan het begin twijfelde ik of er genoeg te zien was en uiteindelijk had ik er volgens mij nog wel langer kunnen blijven! Daarnaast wederom veel zeer vriendelijke mensen ontmoet. Een erg mooie dag zo!